Je ziet dat je kindje moe is, dus je legt je kindje in bed. Je loopt weg, maar hij gaat huilen. Waarom gaan andere kindjes altijd 'gewoon' vanzelf slapen, behalve die van jou?
Dit slaapgedrag kom ik veel tegen in mijn praktijk.
Maar weet je dat slapen een aangeleerde vaardigheid is? En hoe gek het ook klinkt; 'je mag je kindje helpen om zelf te leren slapen.'
Want voelt een kindje zich comfortabel in zijn bedje, pas dán zal je kindje ook vertrouwen hebben om toe te geven aan de slaap. En dat gaat niet altijd zomaar.
Ten eerste is het belangrijk om uit te zoeken of er geen fysieke onrust is, waardoor je kindje niet graag op zijn rug ligt. Denk aan reflux- of wervelklachten.
En uiteraard moet de basis goed op orde zijn. Dat betekent dat niks het lekker slapen nog in de weg moet staan. Dat handige lijstje aan 'gratis slaaptips' kan je trouwens aanvragen op mijn website.
Maar denk ook aan die excellente timing, zodat je kindje optimaal moe is maar er bijvoorbeeld niet overheen. Gebruik daarvoor de wakkertijden die inspelen op de natuurlijke ritmes van je kindje. Zo is je kindje optimaal moe, maar er niet overheen of nog niet moe genoeg.
Maar toch, ook al is die basis en die timing wel op orde, dan toch valt je kindje niet zelf in slaap.
WHY?
Het antwoord zit hem er vaak in dat je kindje gewoon niet weet hóe hij zelf in slaap moet vallen. Misschien verleerd, of nooit geleerd. En dat ontstaat, lieve ouders. Want als er een keer een periode is dat het slapen wat minder lekker gaat en - i know, je doet alles voor een beetje slaap- dan biéd je wat extra hulp. Of als je kindje nog heel klein is en je logischerwijs lekker veel gedragen hebt, dan kan het zo ontstaan. Of als je kindje veel fysieke onrust heeft gekend en daardoor altijd veel hulp nodig heeft gehad.
En die hulp mag natuurlijk wel weer afgebouwd worden als de onrust voorbij is. Maar vaak hopen ouders dat het slapen vanzelf weer beter gaat en dat het met hulp in slaap vallen dus vanzelf weer afbouwt. Maar helaas, daar mag je je kindje altijd wel een beetje bij begeleiden.
Want heb je je kindje een tijdje geholpen met in slaap vallen en bijvoorbeeld altijd slapend in bed gelegd? Dan weet je kindje gewoon niet meer hoe hij het zelf moet doen. Hij is zijn eigen slaapassociaties even kwijt, zeg maar. Want dat was jij. Dus leg je je kindje dan ineens wakker in bed: tuurlijk gaat het huilen. Of eigenlijk roept hij;' Help, wat moet ik hier in dit bed gaan doen?'
Begeleiden, vertrouwen geven en liefdevol zijn. Blijf dus even bij je kindje, stel hem gerust. Help hem weer zijn eigen slaapassociaties te maken en dán pas bouw je geleidelijk je aanwezigheid weer af. Geleidelijk en begeleiden zijn dus de toverwoorden. En dat is effectiever en duurzamer dan van je kindje te verwachten dat hij het zelf wel gaat oplossen. Want ook al zou hij willen; hij weet oprecht niet hoe.
Lukt het bij jou niet goed om je kindje zelf te leren slapen? Dan loopt er misschien iets in die basis niet helemaal lekker. Dan is een overkoepelende kijk gewenst. En ben vooral ook niet onzeker als het niet lukt; afbouwen van een associatie en je kindje zelf leren inslapen vraagt soms wat extra handvatten en begeleiding.
Uiteraard wil ik altijd meekijken.
Lieve groetjes, Marijke
Bureau van slaap
06 15 04 66 36